NADWAGA I OTYŁOŚĆ – KLUCZOWE FAKTY

EPIDEMIOLOGIA

Dane epidemiologiczne wskazują, że globalnie w latach 1975 – 2014 aż trzykrotnie wzrósł odsetek mężczyzn chorych na otyłość (z 3,2% do 10,8%). W przypadku kobiet wskaźnik ten wzrósł ponad dwukrotnie (z 6,4% do 14,9%). Wśród krajów Europy Środkowo-Wschodniej najwyższy odsetek osób chorych otyłość można odnotować na Litwie – dotyka ona 27,6% społeczeństwa.

Niestety niewiele lepiej wygląda sytuacja w Polsce – aż co czwarty Polak cierpi w naszym kraju na otyłość (25,2%). Badanie WOBASZ II wykazało, że średnio na 100 kobiet, 31 cierpi na nadwagę, 25 osób to osoby na otyłe, a dwie to osoby z otyłością chorobliwą (BMI > 40). Oznacza to, że ok. 282 000 kobiet w Polsce to osoby chore na otyłość chorobliwą. Jednocześnie jeden na 100 mężczyzn to osoba z otyłością chorobliwą (łącznie ok. 192 000 osób), 44 cierpi na nadwagę, na 24 na otyłość.

Otyłość i jej powikłania pogarszają jakość życia chorych oraz skracają długość ich życia. Jest również przyczyną rozwoju niepełnosprawności ruchowej. Szacuje się, że u kobiet chorych na otyłość ryzyko rozwoju niepełnosprawności ruchowej jest od 3 do 6 razy większe niż u kobiet z prawidłową masą ciała.

CHIRURGIA BARIATRYCZNA

Badania kliniczne wskazują na 3 zasadnicze wnioski odnośnie leczenia bariatrycznego:

po 2 latach od zabiegu – spadek masy ciała na poziomie od 20-32%, w zależności od zabiegu, w porównaniu do zaledwie 2% u pacjentów po leczeniu zachowawczym
Spadek wagi ciała jest nie tylko większy ale i dłużej utrzymujący się niż w leczeniu zachowawczym. [
zmniejsza względne ryzyko zgonu o 89%, przy czym wskaźniki śmiertelności w chirurgii bariatrycznej i innych dziedzinach chirurgii (m.in. operacyjnej wymiany stawu biodrowego) są porównywalne (Wskaźnik wczesnej i późnej śmiertelności wynosi odpowiednio 0,28% i 0,35%)

Dostęp do zabiegów bariatrycznych w Polsce jest 6-krotnie mniejszy od średniej UE